Świnie

Bielsza

Świnia

Systematyka
Gromada ssaki
Podgromada ssaki żyworodne
Szczep łożyskowce
Rząd parzystokopytne
Podrząd nieprzeżuwające
Rodzina świniowate
Podrodzina świnie właściwe
Gatunek świnia domowa

Świnia domowa (łac. Sus scrofa domestica) – zwierzę hodowlane udomowione między 5000 a 3000 r. p.n.e. Dostarcza hodowcom mięsa, tłuszczu, skóry, podrobów, szczeciny.

Jest ssakiem z rzędu parzystokopytnych, rodziny świniowatych. Normalna temperatura ciała zdrowej świni wynosi około 37,2°C.

Udomowienie

Świnia domowa pochodzi od dzika, którego udomowienie nastąpiło ok. 5-7 tysięcy lat temu, początkowo w Azji następnie w Europie. Za przodków świń uważa się: dzika europejskiego (Sus scrofa), dzika śródziemnomorskiego (Sus mediterraneus) oraz dzika azjatyckiego (Sus vittatus).

W stosunkowo długim procesie udomowienia, a później uszlachetniania zasadniczo zmienił się pokrój świń.

Współczesna świnia zdecydowanie różni się proporcjami ciała w stosunku do dzikich przodków czy nawet do ras prymitywnych. Po pewnym czasie zwierzęta te przystosowały się do warunków bytowania stworzonych im przez człowieka. Nocny tryb życia zamienił się na dzienny, zdecydowanie zmienił się także rozród – w stosunku do dzikiego przodka u którego występował tylko jeden okres rozrodu przypadający na grudzień, u świni współczesnej występują w miarę regularne cykle płciowe (rujowe) trwające zwykle 21 dni charakteryzujące się u loch gotowością do rozrodu w jednym dniu cyklu i popędem w tym dniu oraz ciągłym popędem płciowym u knurków.

Nazewnictwo zootechniczne poszczególnych grup trzody chlewnej

* knur – samiec świni domowej zdolny do użytkowania rozpłodowego
* locha (maciora) – dorosła samica świni domowej użytkowana rozpłodowo
* locha prośna (ciężarna) – samica bez powtarzającej się rui, później z zewnętrznymi oznakami ciąży
* locha luźna (jałowa) – samica po zakończonym okresie karmienia prosiąt, przed nowym zapłodnieniem
* locha karmiąca – samica po wyproszeniu odchowująca prosięta do czasu ich odsadzenia
* locha użytkowa – dorosła samica użytkowana w kierunku wykorzystania zdolności do rozmnażania
* locha zarodowa – samica świni wpisana do ksiąg zwierząt zarodowych, użytkowana w kierunku wykorzystania zdolności do przekazywania cennych cech potomstwu
* prosię – młoda świnia w wieku od urodzenia do 12 tygodnia życia
* prosię ssące – młoda świnia w wieku od urodzenia do odsadzenia od matki (w wieku 4-8 tygodni)
* prosię odsadzone – młoda świnia po odłączeniu od maciory w wieku 12 tygodni
* warchlak – młoda świnia w wieku 12-18 tygodni, o masie ciała 25-45 kg
* knurek hodowlany – młody samiec wyselekcjonowany i przeznaczony do hodowli w wieku 4-8 miesięcy
* tucznik – świnia od 4 miesiąca życia tuczona do określonej masy ciała (w zależności od rodzaju tuczu) następnie przeznaczana na ubój
* wieprzek – osobnik płci męskiej wykastrowany i przeznaczony na tucz

Zootechniczna terminologia części ciała

* głowa z szyją
o uszy, oczy, ryj, tarczka ryja, pysk, policzek, żuchwę, kark, podgardle, bok szyi
* tułów
o część przednia – kłąb, łopatkę, ramię (szynka przednia)
o część środkowa – grzbiet, lędźwie, ożebrowanie (bok, żebra), mostek, brzuch, podbrzusze, wymię z sutkami (locha) lub puzdro (knur)
o część tylna – krzyż, biodro, szynkę, ogon, pachwina
* nogi
o przednia noga: podramię, napiąstek, nadpęcie, staw pęcinowy, pęcina, racice, raciczki,
o tylna noga: goleń (golonka), staw skokowy z piętą, nadpęcie, staw pęcinowy, pęcina, racice, raciczki

Anatomia świni

W organizmie świni wyróżnia się następujące układy narządów:

* zespół narządów ruchu
* powłoka wspólna
* zespół narządów trawiennych
* zespół narządów oddechowych
* zespół narządów moczowo-płciowych
* układ krążenia wraz z gruczołami dokrewnymi
* układ nerwowy wraz z narządami zmysłów

Rasy świń w Polsce

Tradycyjnie hodowano w Polsce świnie rasy polska zwisłoucha i inne o lokalnym znaczeniu. Niestety rasy te mają mały udział mięsa w tuszy, dlatego obecnie w tuczu wielkotowarowym świnie przeznaczane na rzeź są zazwyczaj pierwszym pokoleniem mieszania linii matecznej i ojcowskiej. Tylko dla takich mieszańców uzyskuje się odpowiedni materiał mięsny oraz niskie koszty produkcji.

W liniach matecznych używa się głównie rasy: polska biała zwisłoucha (pbz) oraz wielka biała polska (wbp).

W liniach ojcowskich używa się rasy: pietrain, duroc, hampshire oraz linia 990.

Hoduje się też stare polskie rasy jako tzw. bank materiału genetycznego: złotnicka biała i pstra, puławska.

Funn

mam jedna

Bielsza

zywa taka swinie??